Καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας, των lockdowns και των περιορισμών, ένα από τα πράγματα που αρκετοί άνθρωποι έχασαν ήταν η στενή επαφή και η αγκαλιά με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Αυτή η παράμετρος αύξησε το ενδιαφέρον των επιστημόνων για τις θετικές επιδράσεις μίας αγκαλιάς στην ψυχολογία και αρκετές μελέτες δημοσίευσαν τα τελευταία χρόνια νέα δεδομένα και στοιχεία για τα οφέλη της αγκαλιάς.
Όλοι όταν ήμασταν παιδιά και νιώθαμε φόβο, θλίψη ή χαρά το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αγκαλιάσουμε τη μαμά μας! Όμως η αγκαλιά έχει τεράστια ψυχολογική και βιολογική δύναμη, είναι πολλά περισσότερα από μια συμβολική κίνηση. Δημιουργεί συναισθήματα ασφάλειας, χαράς και ευτυχίας τα οποία έχουν θετικές βιολογικές δράσεις.
Όταν οι άνθρωποι αγκαλιάζονται για 20 δευτερόλεπτα ή περισσότερο, απελευθερώνεται η ορμόνη ωκυτοκίνη που συχνά αναφέρεται ως “η ορμόνη της αγάπης”.
Αυτό δημιουργεί έναν ισχυρότερο δεσμό και σύνδεση μεταξύ των ατόμων που αγκαλιάζονται. Η ωκυτοκίνη έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και μειώνει το στρες.
Όπως είπε κάποτε η οικογενειακή θεραπεύτρια Virginia Satir: «Χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε».
Και ποια είναι η συνταγή για μια θεραπευτική αγκαλιά;
«Μια θεραπευτική αγκαλιά, σχεδιασμένη για να κατευνάσει το νευρικό μας σύστημα, χρειάζεται κάποιες οδηγίες. Μια καλή αγκαλιά χρειάζεται να είναι ολόψυχη. Δεν μπορούμε να κάνουμε μισά πράγματα. Οι δύο άνθρωποι, αυτός που αγκαλιάζει και αυτός που αγκαλιάζεται, κοιτούν και αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον ακουμπώντας ολόκληρα τα σώματά τους. Ναι, είναι πολύ προσωπικό και οικείο. Αυτός που αγκαλιάζει χρειάζεται να έχει στραμμένη όλη του την προσοχή σε εκείνον που αγκαλιάζει με συνειδητή πρόθεση την προσφορά ανακούφισης. Είναι κυριολεκτικά μία εμπειρία «από καρδιάς», με τις δύο καρδιές πλάι πλάι. Ο καρδιακός παλμός αυτού που αγκαλιάζει μπορεί να ρυθμίσει τον καρδιακό παλμό εκείνου που αγκαλιάζεται. Τέλος, ιδιαίτερα σημαντικό είναι αυτός που αγκαλιάζει να κρατάει σταθερά εκείνον που αγκαλιάζεται, μέχρι εκείνος να νιώσει έτοιμος να βγει από την αγκαλιά αυτή – ούτε μία στιγμή πιο νωρίς».
Με πληροφορίες από: Healthline, Goodnet, PubMed, SAGE, Association for Psychological Science, Scientificamerican, LeadingAge, PlumVillage, The New York Times, Reuters
Γκέλσης Ιωάννης,Φυσικοθεραπευτής,OMT,Acup.Sp.
