Η Κληρονομιά του Πόνου και η Δύναμη της Αλλαγής,Γράφει ο Γκέλσης Ιωάννης,PT,OMT,Acup.Sp,CKTP

Όταν το υποσυνείδητο πρέπει να επιλέξει μεταξύ βαθιά ριζωμένων αισθημάτων και της λογικής, τα αισθήματα σχεδόν πάντοτε κερδίζουν. Παρόλο που πολλοί από εμάς δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η παλαιά ρήση «Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά θα πέσει» κρύβει μια βαθιά αλήθεια: έχουμε ενσωματώσει μέσα μας τις συμπεριφορές και τις συνήθειες των γονιών, των παππούδων και γενικότερα των προγόνων μας – ακόμα και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τον «πόνο».

Μια χαρακτηριστική ιστορία που συχνά αναδεικνύει αυτήν την ιδέα είναι εκείνη της γυναίκας που ετοίμαζε χοιρομέρι για βραδινό. Κόβοντας τις δύο άκρες του, όταν ο σύζυγός της ρώτησε για ποιο λόγο το έκανε, εκείνη απάντησε: «Έτσι το μαγείρευε η μητέρα μου». Η απάντηση αυτή ακολουθήθηκε από μια αλυσιδωτή αλληλουχία απαντήσεων – «Έτσι το μαγείρευε η μάνα μου» – μέχρι που τελικά, όταν ρώτησαν τη γιαγιά, αυτή αποκάλυψε το απλό πρακτικό αίτιο: «Γιατί το τηγάνι μου ήταν πολύ μικρό!». Αυτή η ιστορία δεν είναι απλώς ένα ανέκδοτο, αλλά μια μεταφορά για το πώς υιοθετούμε συνήθειες, ακόμη και σε τομείς που φαίνονται ασήμαντοι, και πώς αυτές οι συνήθειες διαμορφώνουν το «εγώ» μας.

Σίγουρα θα έχετε ακούσει κάποιον στην οικογένεια σας να συζητάει για την «ευαισθητή σπονδυλική στήλη που είχε ο πατέρας μου», για το «οικογενειακό ιστορικό» και για το πώς «όλοι στην οικογένεια έχουμε ευαισθησία στα γόνατα». Αν και αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να μην αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, μας έχουν μεταδοθεί υποσυνείδητα μέσα από τις ιστορίες και τις συμπεριφορές που παρακολουθούμε από μικρή ηλικία. Το παιδί που παραπονιέται ότι πονάνε τα γόνατά του, συχνά ακούει από τη γιαγιά του τα ίδια παράπονα – είτε γιατί πραγματικά αισθάνεται πόνο είτε γιατί αυτή η συμπεριφορά του/της προσφέρει την απαραίτητη προσοχή και φροντίδα, λειτουργώντας ως μηχανισμός επιβίωσης και σύνδεσης.

Ωστόσο, το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι η αλλαγή είναι δυνατή. Μέσω της αναγνώρισης αυτών των παλαιών, συχνά ασυνείδητων προτύπων και της υιοθέτησης νέων, υγιέστερων συνηθειών, μπορούμε να διαμορφώσουμε έναν τρόπο ζωής που μας επιτρέπει να ζούμε χωρίς περιορισμούς. Η αλλαγή αυτή δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ξεκινάει με την αυτογνωσία και την επιθυμία να ανατρέψουμε το παρελθόν, δίνοντας στον εαυτό μας την ευκαιρία να ζήσει με μεγαλύτερη ελευθερία, δύναμη και ισορροπία.

Στο φυσικοθεραπευτήριο “Kinesiotherapy”, έχουμε αναπτύξει εξειδικευμένα προγράμματα θεραπευτικής άσκησης – τόσο ατομικά όσο και ομαδικά – με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όσων αισθάνονται περιορισμένοι από χρόνιους πόνους και δυσλειτουργίες. Μέσα από τη βελτίωση της δύναμης, της ευκινησίας και της ισορροπίας, δίνουμε στους ανθρώπους τα εργαλεία για να ξεπεράσουν τα όρια που τους επιβάλλουν παλιές, υποσυνείδητες συμπεριφορές. Η ζωή σου δεν πρέπει να καθορίζεται από τις παλιές αυτές συνήθειες – έχεις τη δύναμη να γράψεις τη δική σου ιστορία και να αναγεννηθείς.

Βιβλιογραφικές Αναφορές και Πηγές:

1. Van der Kolk, B. (2014). The Body Keeps the Score: Brain, Mind, and Body in the Healing of Trauma.
   – Ένα βιβλίο που εξηγεί πώς οι τραυματικές εμπειρίες διαμορφώνουν τη νευρολογία και τη συμπεριφορά μας, προσφέροντας και προτάσεις για την αντιμετώπισή τους.
2. Yehuda, R., et al. (2001). Intergenerational transmission of trauma: The role of stress hormones. Archives of General Psychiatry.
   – Μελέτη που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το τραύμα και ο συναισθηματικός πόνος μπορούν να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά, μέσω βιολογικών και ψυχολογικών μηχανισμών.